O książce: rok / Historia jako opowieść o przeszłości zawsze na styku sztuki i polityka. Odkąd historia stała się nauką, niebezpiecznie zbliżyła się do polityki. Nasuwa się pytanie: komu lub czemu służy historia, komu lub czemu służy historyk? Piotr Krupnikow, podobnie jak inny znany historyk Niccolo Machiavelli, urodził się we Florencji i prawdopodobnie po nim odziedziczył główny temat swoich zainteresowań naukowych - „władzę i społeczeństwo”, „osobowość w historii”. Piotrowi Krupnikowowi w swojej kulturze myślenia bliżej do francuskiej szkoły Annales, która chcąc zrozumieć bieg historii zwraca się ku badaniu mentalności, charakterów ludzkich, statusu społecznego i światopoglądu. Dla niego historia to nie tylko wiedza o przeszłości, ale suma doświadczeń intelektualnych, bez uwzględnienia tego, co zawęża nasze rozumienie naszego dzisiejszego życia, naszą zdolność do inteligentnego działania we współczesnych sytuacjach. Skalę osobowości i znaczenie badań naukowych Piotra Krupnikowa może docenić rosyjski czytelnik dopiero teraz. W kręgach naukowych Łotwy i Niemiec, w środowisku uniwersyteckim Krupnikow był nie mniej popularny niż Lew Gumilow w Rosji, dzięki swemu wybitnemu talentowi wykładowczemu. Wiedział, jak ożywić przeszłość w teraźniejszości, jego wykłady były postrzegane jako kompletne dzieła sztuki. Pod koniec życia na prośbę syna podyktował swoje wspomnienia swojej byłej uczennicy Dagmar Beutner. Ich tekst został przetworzony przez Guntę Strautmane, przetłumaczony z łotewskiego przez Roalda Dobrovensky'ego, a teraz zaprezentowany czytelnikowi rosyjskiemu.